FRANEKER Een heel museum digitaal in kaart brengen, ga er maar aan staan. Niet alleen de voorwerpen die in het museum te zien zijn, maar ook alles wat in het depot opgeslagen is. Foto’s, medailles, lauwerkransen en ga zo maar door. In het Keatsmuseum in Franeker is een groep vrijwilligers ermee bezig. Een modern monnikenwerk.

Op de eerste verdieping van het kaatsmuseum zijn vrijwilligers druk bezig. Een secuur werkje, Marty Slager is bezig foto’s in te scannen en de informatie die bekend is erbij te zetten. In een andere ruimte zijn Annelies van Ruiswijk en Tineke Nauta druk met voorwerpen fotograferen en de gegevens er in de computer bij te zetten. Een hele puzzel. De naam van de kaatser die bijvoorbeeld de medaille won, waar, bij welke vereniging, wanneer. Bovendien wordt ieder voorwerp voorzien van een nummer en waar in het museum het voorwerp zich bevindt. ,,Een nauwkeurig werkje, we hebben duizenden objecten en het is niet te onthouden waar alles ligt of staat. Daarom is die registratie zo belangrijk. Gelukkig is alles vanaf het ontstaan van het museum goed vastgelegd. We zijn nu bezig met de medailles en de lauwertakken en dergelijke. We hebben nu zo’n 2000 voorwerpen gescand en gaan nu nadenken wat prioriteit heeft, wat de belangrijkste collecties zijn.’’
,,We willen als kaatsmuseum onze collectie onder de aandacht brengen, het grootste deel is in het depot. Achter een doorsnee medaille kan een enorm verhaal zitten. Door alles in te scannen, zoveel mogelijk van informatie te voorzien en op de website te plaatsen, willen we de collectie zichtbaar maken. Het publiek kan er dan op reageren en onze data verrijken. We willen zoveel mogelijk informatie eraan verbinden, er kan bijvoorbeeld een link toegevoegd worden van een verslag van toen in de krant”, licht Theo Kuipers van het Keatsmuseum toe, ,,We willen service bieden, in het museum en digitaal. We willen het kaatsen levend maken, proberen alles in kaart te brengen. Het is uiteindelijk de bedoeling dat mensen thuis alles terug kunnen vinden op de website, dat ze kunnen zoeken op naam van de kaatser of van de vereniging. Of op een bepaalde periode kunnen zoeken. Een soort Google gericht op het kaatsen. Sinds kort is de site www.kaatshistorie.nl weer in de lucht, daarop is al veel te vinden.’’
,,We hebben duizenden wedstrijdlijsten hier liggen. De oudste is van 1865. Die zouden we graag allemaal ingescand willen hebben. Mogelijk gaan we dat uitbesteden, daarvoor gaan we fondsen aanschrijven. Het zou toch mooi zijn als je met die zoekfunctie op kunt zoeken wanneer je grootvader mee kaatste? Rients Gratama zei wel eens: ‘Wa net leaue wol dat ik keatse koe, moat mar efkes de list opsykje fan Wommels.’ Dat zou dan mogelijk moeten zijn, om dat op te zoeken. Maar eerst moeten we de voorwerpen maar eens klaar hebben. Het is een modern monnikenwerk zo’n collectie te digitaliseren.’’
,,Het fotograferen en scannen wordt in duo’s gedaan. Er zijn nu drie duo’s die allemaal een dagdeel per maand bezig zijn. Er kunnen nog wel wat vrijwilligers bij, mensen die dit interessant vinden om te doen als duo, zijn van harte welkom! Welk dagdeel is uiteraard bespreekbaar en ze worden door ons op weg geholpen. Affiniteit met computers en kaatsen is gewenst.’’
In de hele collectie van het Keatsmuseum bevinden zich nogal wat bijzondere voorwerpen, foto’s en filmpjes. ,,We hebben een film van Tunno Schurer op de PC van 1984, Peter Rinia, Wiep van Wieren en Tunno Schurer kaatsten de finale tegen Sake Saakstra, Piet Jetze Faber en Johannes Brandsma die favoriet waren. Het werd een thriller van een finale, Rinia, Van Wieren en Schurer wonnen uiteindelijk met alles aan de hang. Het is toch mooi dat zoiets tastbaar blijft, dat Tunno het aan zijn kinderen en kleinkinderen kan laten zien?’’

Suwarda Vis.

[Franeker Courant 21 oktober 2020]